شهید امیرحسین علیزاده

شهید امیرحسین علیزاده

نام مستعار: مجتبی

نام پدر: مجید

محل تولد: صومعه سرا

تاریخ تولد: 1351/11/20

تاریخ شهادت: 1366/04/07

محل شهادت: ماووت عراق

یگان اعزامی: لشکر قدس گیلان

وضعیت تأهل: مجرد

میزان تحصیلات: دوم راهنمایی

گلزار شهید: آقا مهدی آقا صومعه سرا



برای مشاهده و دریافت تصاویر در سایز اصلی بر روی آنها کلیک کنید

زندگینامه شهید امیرحسین(مجتبی) علیزاده:

شهید امیرحسین علیزاده در بیستم بهمن سال 1351 در تهران چشم به جهان گشود و ایام کودکی را تا پایان اولین سال دبستان در تهران گذراند و پس از آن ایام، زندگی سراسر ماجرایش پس از انتقال خانواده‌اش به شهرستان صومعه‌سرا، سپری گردید و تا پایان سال دوم راهنمائی در مدارس این شهر به تحصیل اشتغال داشت و همواره شاگردی ممتاز و جدی بود.

به علت علاقه وافرش به درس طلبگی وارد حوزه علمیه جوادالائمه علیه‌السلام این شهر شد. شهید علیزاده قبل از شهادت به مدت دو سال در پایگاه بسیج با شوق فراوان عضویت داشت و در انجام فعالیت‌های محوله کوتاهی نمی‌کرد و همیشه از تجملات نوجوانی دوری می‌جست و بیشتر روحیه همکاری با محرومین را در خود تقویت می‌کرد. شهید امیرحسین علیزاده در دههٔ اوّل ماه مبارک رمضان سال 1360 با شکستن کلیه موانع موجود در رفتن به جبهه و با استفاده از تعطیلی حوزه از طریق بسیج به عنوان تبلیغات به منطقه رفت ولی به جای اینکار در شوشتر آموزش نظامی خود را تکمیل نموده و پس از اعزام به غرب کشور با اصرار فراوان به سوی عملیات نصر 4 شتافت و در منطقه ماووت عراق شربت شهادت نوشید. طبق مدارک و شواهد در عملیات نصر 4 شهید علیزاده در اهداف از پیش تعیین شده تا لحظات آخر پیروزی دیده شده بود و بعد از آن در پاتک سنگین دشمن در سحرگاه خونین هفتم تیر به شهادت می‌رسد.

شهید علیزاده با اینکه در نوجوانی می‌زیست افکار بلندش مایه حیرت و تعجب بود بخصوص کینه و نفرت عجیبی که نسبت به سرمایه‌داران زالوصفت از خود نشان می‌داد و همیشه می‌گفت: (( اگر بر صدام پیروز شویم مرحله بعد باید پیروزی بر این خونخواران باشد، در غیر اینصورت رسا لتمان ناتمام است.)) ‌پس از شهادت او، پی به افکار و اعمال بلندش برده و از خودمان شرمسار گشتیم. از ویژگی‌های دیگر اخلاقی شهید آماده بودنش در راه شهادت بود و بریده‌های روزنامه و دست‌نویس‌ها در این مورد نمایانگر این واقعیت است که در اطاقش نصب می‌کرد مثلاً:

خدایا کن شهادت را نصیبم                 که در راه تو من بی سر بمیرم

دلم می‌خواهد که اندر نوجوانی           بمانند علی‌اکبر بمیرم