بهزاد میرزازاده
سلام.سال ۵۹ کلاس پنجم بودم،وارد بسیج محله مان راه اهن شهر قزوین شدم،از اولین کسانی که باهاشون اشناشدم شهید فرانوش یا رسول پورقربانعلی بود،چندسال از من بزرگتر بود،چهره نورانی وشخصیت ارام ومتواضع فرانوش فراموش نشدنیه،چند سال دربسیج فعالیت کردم،بخش زیادی از ان دوران را با فرانوش گذراندم،در واحد فرهنگی بسیج ودرفعالیتهای اموزشی ورزمی بسیج،یادش بخیر،هرچند سبک زندگی ماها این روزها با ان روزها تفاوتهایی کرده ولی فرانوش همچنان در بالاترین جایگاه درنظر من میدرخشه،هرروز با دیدن چهره معصوم ومهربانش از خواب بیدار میشم،همیشه به یادش هستم،مزارش در گلزار اباتر مکانی اشنا وارامش بخش برای من خواهد بود،روحش شاد.بهزاد میرزازاده
سلام. یادش به خیر. من بچه بودم. ولی تنها چیزی که از یادمه این بود که خیلی خوب بود. واقعا این انسان که مقامش از فرشته ها هم بالاتره در اعلی علیین هست و ماییم که در این دنیای واقعا عیر قابل تحمل محکومیم به گناه. روحش شاد و یادش گرامی